Tek jeta nga jeta

njeri që të mos ketë kërkuar një mendim përfundimtar mbi një çështje se duhet apo s'duhet të bëjë një gjë? Besoj se jo.

Mësimet nxirren nga përvoja e jetës, qoftë tonat, qoftë të huajat, që shpesh ndodh të jenë nxjerrë nga gabimet që kanë qenë shumë të kushtueshme për dikë. Nga vetë mësimet që nxjerrim nga jeta, e bëjnë më të mirë dhe më të lehtë jetën tonë dhe të të tjerëve, apo ndoshta edhe ia nxin dikush dikujt, jetën, kuptohet!

Nga jeta mësohen shumë gjëra, megjithatë ajo që do të përmend është fakti se kam mësuar se si të pranoj të kaluarën, me të mirat dhe të këqijat e saj. Kuptohet, që shumicën e rasteve, ndonëse ka më shumë të mira, ato harrohen më shpejt se sa të këqijat. Kam arritur të kuptoj se ky që jam sot, jam vetëm prej asaj të kaluare.

Besoj në faktin se çdo njeri nuk është gjë tjetër veç një përmbledhje e përvojave të kaluara. Nëse unë arrij të pëlqej personin që jam në këtë të tashme, atëherë i shoh përvojat pozitive apo negative si faktor kryesor që më bën ai që jam sot. Jeta është një përvojë, shkollë, e përvoja njëherë të provon, pastaj të mëson.

Çdo njeri që takon në jetë, ke takuar një krijesë të veçantë nga të tjerët, individ quhet, sepse është i veçantë prej gjithë njerëzve të botës në mendime, në bindje, në fizionomi, pra, nuk është i njëjtë me askënd në botë dhe, me takimin e kujtdo, ke takuar një krijesë të re dhe duhet pranuar si e tillë, prandaj nga çdokush mund të mësosh diçka të re. Ajo që i lidh njerëzit është dashuria reciproke dhe besimi nxit mendimet e mira, që mund të krijojnë afrimin shpirtëror, krijimin e shoqërisë së shëndoshë, që lidhur me këtë i përshtatet fjala popullore: “Nga të shkosh, nga një shtëpi ndërtoje.”

Dikur të mençurit kanë thënë:

1. Atë që e rrëmben mendja e madhe, e ka kapluar sëmundja

2. Shpirti i bukur është pasuria më e madhe

3. Thjeshtësia është madhështi e shpirtit të njeriut

4. Fjala e zemrës shëron edhe të sëmurin

Njeriu që sulmon me të pavërtetat, nuk lufton për çështjen që e flet, por për veten, sepse është pjesëtar i asaj çështjeje. Në jetë shumë gjëra duken të njëjta, por që në fakt, në thelb, ndryshojnë. Prandaj, duhet të gjurmohet dhe të koordinohet busulla (ndiqet qëllimi, principet, vlerat etj), të cilat do të jenë “momenti” kyç i orientimit. Njohja e esencës së gjërave është më vendimtarja gjatë kësaj “hyrje-dalje” nga kjo derë në derën tjetër (siç thonë pleqtë). Jeta është edhe e shkurtër edhe e gjatë.

Paradoksale. Prandaj duhet të kemi një "sistem" të përgjithësimit të jetës dhe qëllimit të saj dhe një “sistem” të jetësimit të çdo momenti veç e veç (që nganjëherë duken sikur një mijë vite). Mënyra e të jetuarit në kohë dhe hapësirë ndahet në dy forma:

- të përjetuarit në kohë dhe hapësirë

- të vepruarit në kohë dhe hapësirë

Nga jeta kam mësuar se asgjë nuk të falet, po duhet ta fitosh. Po ashtu kam mësuar se idealizmi nuk është mjet i sigurt të arrish çfarë dëshiron, ndërsa materializmi është garanci se do ta arrish atë çka do, kuptohet me dëshirën e Allahut (xh.sh).

Po ashtu, në jetë kam mësuar të jem njeri i mirë dhe të krijoj besime, sepse ato janë krahët e njeriut. Kam mësuar që të bëj mirë, po edhe të mos pres që dikush do ta vlerësojë. Dhe më kryesorja, kam mësuar se mundem të llogaris vetëm në vetveten time 100 % e në askënd tjetër. Pra, këto janë disa nga mësimet e jetës, po besoj se ka edhe më shumë.